1-    کاشت نهال با شروع فصل بهار و تا قبل از گرم شدن هوا می توان نهال هایی که داخل کیسه و یا گلدان هستند را در باغچه کاشت بدین منظور لازم است در زمستان کند و کوب خاک باغچه و ترکیب آن با کود پوسیده دامی انجام شده باشد. حفر گودال با ابعاد مناسب و قطر 2 برابر قطر توپ ریشه نهال از اقدامات اولیه است که پس از آن باید نهال را کاملاً صاف داخل گودال قرار داد و توجه داشت که طوقه آن (محل اتصال ریشه و ساقه) دقیقاً در سطح خاک قرار گیرد. بعد از آن باید گودال را به آرامی و طوریکه نهال تکان نخورد با خاک حاصلخیز پر کرد و در پایان آبیاری انجام شود.  توجه داشته باشید که کاشت درخت باید در باغچه هایی با عمق بیش از 1 متر انجام شود حتی کاشت درختان داخل گلدان های بزرگ نیز توصیه نمی شود زیرا ریشه درختان برای رشد مطلوب نیاز به بستر کشت عمیق دارند و پس از چند سال که از رشد درخت گذشت ممکن است با توقف رشد و یا ازبین رفتن درخت مواجه شویم. در باغچه هایی که عمق بستر کشت از 1 متر کمتر است کاشت درختچه ها امکان پذیر است. همچنین در صورتی که قصد کاشت چند اصله درخت و درختچه در یک باغچه یا باغچه های کنار هم داریم باید با توجه به گستردگی نهایی تاج آنها، فاصله لازم بین آنها در نظر گرفته شود تا در آینده بدون درگیری شاخه های آنها با هم و ایجاد رقابت در دریافت نور، آب و مواد غذایی خاک، هر کدام رشد مطلوب را داشته باشند.  2-    کاشت بذر و نشاء گلهای بهاره و تابستانه  اوایل بهار و پس از برطرف شدن خطر سرما زمان مناسبی برای کاشت مستقیم بذر تعدادی از گلهای بهاره و تابستانه می باشد. برای این کار لازم است ابتدا سطح خاک باغچه که در فصل زمستان با کود حیوانی پوسیده و خاکبرگ مخلوط شده است را صاف کرده و سپس بذر گلهایی مانند آهار، لادن و لاله عباسی را با فاصله مناسب و حدود 30 سانتی متر بر روی خاک قرار داده و روی آنها را با خاک بسیار نرم و یا ماسه شیرین پوشاند و سپس از آن به آرامی و طوریکه بذرها جابجا و شسته نشوند آبیاری انجام گردد.  بذر گیاهان نامبرده به سرعت سبز می شوند و البته باید بر آبیاری آنها مراقبت نمود تا خاک هیچ وقت کاملاً خشک نشود. پس از سبز شدن بذرها و در صورت نزدیک بودن گیاهچه های سبز شده به یکدیگر بهتر است با دست و به آرامی گیاهان را هنگامی که خاک مرطوب است تنک کرده و تعدادی از آنها را از  خاک خارج نمود تا گیاهچه های باقیمانده فضای کافی برای رشد داشته باشند و از ایجاد تراکم بالا، ایجاد سایه، بالا رفتن رطوبت و در نتیجه شیوع بیماریها جلوگیری به عمل آید.  در مورد تعدادی از گلهای بهاره و تابستانه کاشت مستقیم بذر آنها در باغچه و سبز شدن آنها در شرایط عادی مشکل می باشد که می توان نسبت به تهیه نشاء آنها و انتقال نشاء ها به باغچه یا گلدان های بزرگ اقدام نمود که البته باید با توجه به رشد نهایی بوته، فاصله کافی بین نشاء ها در هنگام کاشت در نظر گرفته شود. از جمله گیاهانی که تهیه نشاء آنها در فصل بهار امکان پذیر است می توان اطلسی، شاهپسند، جعفری، ابری، سلوی، تاج خروس و پریوش و مروارید عسلی را نام برد. این گیاهان همگی مقاوم به کم آبی و دارای دوره گلدهی بالا هستند و با مراقبت صحیح از آنها می توان تا اواسط فصل پاییز و سرد شدن هوا شاهد گلدهی مداوم آنها باشیم.  از جمله مسائل مهم در تداوم گلدهی گیاهان نامبرده، حذف سر گلهای خشک شده از روی بوته ها می باشد زیرا باقی ماندن سر گلهای خشک سبب هدر رفت انرژی گیاه گردیده، در صورتیکه حذف آنها باعث ایجاد غنچه های جدید می شود.  3-    حذف تنه جوش و پا جوش  پا جوش ها شاخه هایی هستند که در کنار تنه اصلی رشد کرده و در دریافت آب و مواد غذایی از خاک با  درخت اصلی رقابت می کنند. تنه جوش ها نیز شاخه های روئیده بر روی تنه اصلی درخت می باشند. پاجوش ها و تنه جوش ها باید به محض مشاهده در هر فصلی از سال حذف گردند و بهتر است که در فصل بهار که آغاز رشد آنها در سال جدید می باشد از قسمت پایین قطع گردیده تا قبل از خشبی و ضخیم شدن و ایجاد رقابت با درخت جلو رشد و بزرگ شدن آنها در همان ابتدای سال گرفته شود.  4-    هرس فرم و شکل دهی پرچین ها  اوایل فصل بهار و پس از پایان سرما زمان مناسبی برای هرس فرم و شکل دهی پرچین های شمشاد، زرشک، برگ نو، پیراکانتا و نیز درختان شکل پذیر مانند سرو لاوسون (سرو طلایی) و برگ بو می باشد. البته باید توجه داشت که این کار تا قبل از نیمه خرداد ماه و گرم شدن هوا انجام شود زیرا آفتاب سوزان از نیمه دوم خردادماه به بعد سبب برگ سوزی گیاهان هرس شده می گردد. همچنین لازم است عملیات شکل سازی پرچین ها و درختان نامبرده توسط افراد کاملاً ماهر و با ابزار کاملاً تیز انجام شود تا از برش های ناصاف و غیر یکنواخت جلوگیری شود.  5-    خارج کردن پیاز برخی از گیاهان پیازی از خاک  با آغاز فصل بهار، به تدریج دوره گلدهی گیاهان لاله و سنبل به اتمام می رسد و در صورت باقی ماندن پیاز آنها داخل خاک و آبیاری مداوم باغچه در طول فصل بهار و تابستان ممکن است پیازها گندیده و از بین بروند ضمن آنکه خارج کردن پیاز و انبار نمودن آن باعث بهتر شدن کیفیت گل در سال بعد می شود. البته باید توجه داشت که نباید بلافاصله پس از پایان گلدهی گیاهان نامبرده پیازها را خارج کرد بلکه باید آبیاری بوته ها را تا زرد شدن کامل برگها ادامه داد تا پیاز در داخل خاک مراحل رشد فیزیولوژیک خود را کامل نماید و پس از آن پیازها را از خاک خارج کرده و داخل ماسه قرار داده و در محلی تاریک و خنک انبار نمود و در اواسط پاییز مجدداً کشت نمود.  6-    کاشت سبزیجات کاشت بذر سبزیجات یکساله مانند تربچه و شاهی که بسیار سریع الرشد هستند در اوایل بهار که هوا هنوز خنک است در داخل باغچه و یا جعبه های چوبی و گلدان های بزرگ امکان پذیر است.  بدین منظور خاک بستر کشت باید کاملاً نرم و مخلوط با کود پوسیده دامی باشد. سپس بذر را بر روی سطح خاک پاشیده و به آرامی با خاک نرم روی آنها را پوشاند. تا مرحله سبز شدن بذور باید از خشک شدن سطح بستر جلوگیری نمود و آبیاری به طور مداوم انجام شود. پس از سبز شدن نیز باید در صورت لزوم تنک کردن گیاهچه ها هنگامی که خاک مرطوب است صورت پذیرد تا فضای کافی برای رشد گیاهچه های باقی مانده در دسترس قرار گیرد. کاشت تربچه در محل آفتابی و کاشت شاهی در محل سایه آفتاب نتیجه بهتری دارد. همچنین نباید کاشت تربچه به روزهای اواخر بهار که هوا گرم تر می شود موکول گردد زیرا برگهای ضخیم تری تولید می شود. توجه داشته باشید که آبیاری بیش از حد باعث رشد زیاد برگها و عدم تشکیل تربچه می شود. در اواسط بهار و با گرمتر شدن هوا نیز زمان کاشت بذر ریحان می باشد زیرا کاشت زود هنگام آن در سرمای اوایل بهار سبب سرمازدگی گیاهچه ها می شود. کاشت ریحان نیز باید در محلی آفتابی انجام شود.  کاشت گوجه و فلفل را نیز در اوایل بهار داخل گلدان هایی که در فضای داخل ساختمان و در پشت پنجره های آفتاب گیر و به دور از سرما قرار دارند می توان انجام داد و پس از سبز شدن بذور و تنک کردن گیاهچه ها و قرار دادن چند بوته با فاصله مناسب از هم می توان ظروف کاشت را با گرم شدن هوا در اوایل خردادماه و به فضای باز و محل آفتابی منتقل کرد. البته باید کنار هر بوته یک قیم قرارداد تا از افتادن ساقه ها جلوگیری شود.